Do opisywania poziomu biegłości języka obcego, coraz częściej stosujemy skalę Rady Europy. Common European Framework of Reference wyróżnia sześć poziomów biegłości językowej:
A1 (Beginner) — umiejętność przedstawienia się i formułowania zdań oraz pytań dotyczących miejsca zamieszkania, wykonywanej pracy. Komunikacja w tematach nieskomplikowanych, pod warunkiem, że rozmówca mówi wolno i zrozumiale.
A2 (Pre-intermediate) — porozumiewanie się w rutynowych, prostych sytuacjach, wymagających jedynie bezpośredniej wymiany zdań na tematy znane i typowe.
B1 (Intermediate) — tworzenie prostych, spójnych wypowiedzi na tematy, które są znane, bądź znajdują się w sferze zainteresowań. Umiejętność porozumiewania się w podróży i opisywania zdarzeń.
B2 (Upper intermediate) – formułowanie przejrzystych i szczegółowych wypowiedzi ustnych i pisemnych, a także wyjaśniania swojego stanowiska w sprawach będących przedmiotem dyskusji, rozważając wady i zalety różnych rozwiązań.
C1 (Advanced) — rozumienie skomplikowanych tekstów i treści. Umiejętność dostrzeżenia ironii i ukrytych znaczeń wypowiedzi. Swobodne i bezbłędne formułowanie treści.
C2 (Proficient) – wyrażanie myśli płynnie, spontanicznie i precyzyjnie. Swoboda w formułowaniu wniosków. Rozumienie słowa pisanego i mówionego bez względu na poziom skomplikowania tematu.
Największe dysproporcje i nieporozumienia dotyczące biegłości języka obcego w CV, powoduje zazwyczaj opis „komunikatywny”. Dla części kandydatów używany jest do określenia poziomu podstawowego (A), podczas gdy w rzeczywistości „komunikatywny” jest średniozaawansowanym poziomem B.
Oczywiście możemy określać poziom biegłości językowej pomiędzy i stosować opis typu – A2/B1. Jest to powszechna praktyka, szczególnie wśród kandydatów nie posiadających językowego certyfikatu, a tym samym pewności, co do poziomu biegłości.
Na koniec dnia, rekruter i tak ma obowiązek sprawdzenia poziomu języka obcego w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej, aby potwierdzić faktyczne umiejętności kandydata. Warto jednak dość rzetelnie podejść do ewaluacji biegłości języka w CV i nie być dla siebie ani zbyt surowym, ani zbyt skromnym.
Podobno, najczęściej stosowanym przez rekruterów sposobem weryfikującym biegłość językową kandydatów, jest pytanie o sposób spędzania wolnego czasu. Samej zdarza mi się stosować! 🙂 Paradoksalnie, odpowiedź na to pytanie sprawia kandydatom większe trudności, niż opowiadanie historii zawodowej w języku obcym.
Pytanie, które zawsze mnie frapuje, gdy czytam CV kandydatów – czy jest sens wpisywania w CV:
Hiszpański – A1,
Niemiecki – A1,
Chiński – A1?
To bardzo częsta praktyka, która mam wrażenie, że nie czyni z nas jednak poliglotów. Niestety poziom A1 jest w większości przypadków przeszacowaną umiejętnością komunikacji w języku obcym, wspartą zazwyczaj intensywną gestykulacją 🙂
Czy to zatem „skill”, którym faktycznie warto się chwalić?
